مقایسه اثر نانواکسیدآهن و اکسید آهن توده ای بر سطح دوپامین و سروتونین هیپوکمپ و رابطه اش با حافظه در موش صحرایی نر بالغ

مقدمه: با پیشرفت روز افزون نانوتکنولوژی، نانو مواد بجای ترکیبات معمولی مورد استفاده قرار می گیرند. یکی از نانو موادی که در زمینه زیست پزشکی کاربرد فرراوان دارد، نانواکسیدآهن است که در زمینه اثرات و عوارض آن بر فاکتورهای فیزیولوژیک مطالعه چندانی صورت نگرفته است. در این مطالعه اثر نانواکسیدآهن در مقایسه با نوع تروده ا ی آن بر حافظه احترازی غیر فعال کوتاه و بلند مدت و میزان سروتونین و دوپامین هیپوکامپ های طرفین بررسی شده است. 550 گرم استفاده شد که به جهت سنجش رفتاری و تعین نوروترانسرم یترهای مغرز ی در دو ± روش ها: در این مطالعه 00 سر موش صحرایی نر بالغ در 10 گروه با وزن 00 0/5 ( اکسید و نانواکسیدآهن را بصورت درون صفاقی پیش از آموزش دریافت کردند. سپس حافظره آنهرا ، 1، 2 mg/kg( بخش قرار گرفتند. در بخش اول، حیوانات مقادیر مختلف 2( اکسر ید و mg/kg( 10 دقیقه و 52 ساعت بعد از آموزش با استفاده از دستگاه استپ ثرو ارزیابی شد. در بخش دوم، هیپوکامپ حیوانات هر گرروه پرس از در یافرت مقردار مروثر نانواکسیدآهن خارج و سطح نوروترانسمیترهای آنها با کیت الایزا اندازه گیری شد. یافته ها: نانواکسیدآهن بصورت وابسته به مقدار حافظه احترازی غیر فعال را مختل نمود در حالیکه اکسید آهن توده ای تاثیر جزئی غیر معنی داری نشان داد. هرر دو اکسر ید آهن باعث کاهش سطح دوپامین و افزایش معنی دار و یا نسبی سروتونین هیپوکامپ های طرفین شدند. نتیجه گیری: به نظر می رسد که تخریب حافظه حاصل از نانواکسیدآهن بخشی مربرو بره تغ ییر ر سرطح نوروترانسرم یترهای هیپوکمرپ و بخشر ی مربرو بره و یژگیهرا ی فیزیکوشیمیایی آن باشد.